கால்களில் கிடந்த
சலங்கையைத் திருடி
அன்பே என்
உள்ளங்கையில் கட்டியதென்ன!
சலங்கைகள் அணிந்தும்
சத்தங்களை மறைத்தாய்;
கண்ணே உன்
உள்ளம் தன்னை
ஒளித்ததென்ன!
பாதையின் தூரம்
நானொரு பாரம்;
என்னை உன்
எல்லை வரை
கொண்டு செல்வாயா?
உடலுக்குள் இருக்கு,ம்
உயிர் ஒரு சுமையா?
பெண்ணே!
உன்னை நானும் விட்டு செல்வேனா!
விதை ஒன்று
உயிர் கொள்ள
வெப்பம், காற்று,
ஈரம் வேண்டும்.
காதல் வந்து
உயிர் கொள்ள
காலம் கூட வேண்டும்.
ஒரு விதை
உயிர் கொண்டது.
இரு நெஞ்சில்
வேர் கொண்டது.
சலங்கையே
கொஞ்சம் பேசு!
மவுனமே
பாடல் பாடு!
மொழி எல்லாம்
ஊமையானால்
கண்ணீர் உரையாடும்.
முதல் முறை
கிள்ளிப் பார்த்தேன்.
முதல் முறை
கண்ணில் வேர்த்தேன்.
எந்தன் தாயின்
கர்ப்பம் தாண்டி
மறு முறை
உயிர் கொண்டேன்.
உன்னால்
இருமுறை
உயிர் கொண்டேன்.
முதல் முறை
எனக்கு அழுதிடத் தோன்றும்.
ஏன்?
கண்ணீர் உண்டு.
சோகம் இல்லை.
மழை உண்டு
மேகம் இல்லை!
